Kwan Seum Bosal to pieśń skierowana do bodhisattwy współczucia. Rozpoczyna się ona od oddania hołdu Buddzie, Dharmie i Sandze. Następnie, zwracając się bodhisattwy Kwan Seum jako ucieleśnienia Wielkiej Miłości i Wielkiego Współczucia, wielokrotnie przywołujemy jej imię jako mantrę, która ma pomóc w uwolnieniu świata od cierpienia. Dopełnieniem mantry
Kwan-se-um bo-sal
są inne, powszechnie stosowane w tego typu modlitwach, na przykład do Buddy Siakjamuniego (kor. Sogamuni Bul) lub Buddy Amitaby (kor. Amita Bul). Pierwsza z nich, powtarzana trzykrotnie, to mantra Awalokiteśwary (sanskr. Om Arolik Svāhā), która oczyszcza złą karmę i dzięki temu pozwala na dokonywanie zmian w naszym życiu:
Om ma-ro–ru-ke sa-ba-ha
Także trzykrotnie recytujemy mantrę, która ułatwia dotrzymywanie przyjętych ślubowań:
Om a-mok-ka sal-ba-da-ra sa-da-ja szi-be-hum
Potem następuje najdłuższa mantra, która poprzez moc uwalniania od wszelkiej karmy, dobrej i złej, umożliwia przezwyciężanie przeciwności losu:
Na-mu sa-man-da mot-da-nam a-ba-ra-dżi ha-da-sa sa-na-¬nam da-nja-ta
om ka-ka ka-he ka-he hum-hum a-ba-ra
a-ba-ra ba-ra-a-ba-ra ba-ra-a-ba-ra
dżit-ta dżit-ta dżi-ri dżi-ri ppa-da ppa-da
son-dżi-ga szi-ri je sa-ba-ha
Następnie śpiewana jest mantra ochronna, która zapewnia utrzymanie pomyślności:
Om ho-ro ho-ro sa-ja mo-ke sa-ba-ha
Główną część modlitwy zamyka mantra kończąca:
Om sam-ma-ra sam-ma-ra mi-ma-ra
dża-ra-ma dża-go-ra ba-ra-hum
Po odśpiewaniu wszystkich mantr składamy hołd Buddzie i jego naukom:
Umysł oczyszczony z kurzu myśli otwiera się na wiedzę,
potężny ocean pochłania krople wody,
pusta przestrzeń może pomieścić wiatr,
słowami nie da się opisać wspaniałych cnót Buddy.
Kwan Seum to koreańska forma bodhisattwy Awalokiteśwary („pan spojrzenia”; „pan spoglądający w dół”). Jest on uosobieniem Wielkiego Współczucia (sanskr. „karuṇā”), które stanowi naturalną konsekwencję Wielkiej Miłości (czy też „miłującej dobroci” lub „kochającej życzliwości”; sanskr. „maitrī”). Maitrī to pragnienie, by wszystkie czujące istoty były szczęśliwe, karuṇā zaś – by wyzwolić je ze stanu cierpienia.
Zgodnie z Sutrą Lotosu Mistycznego Prawa (rozdział XXV), Awalokiteśwara to Bodhisattwa Wsłuchujący się w Głosy Świata; kiedy czujące istoty wzywają jego imię, „natychmiast usłyszy ich wołania i wszystkie zostaną wyzwolone”. Może on objawiać się w różnych postaciach, w zależności od potrzeb, w tym także w postaci kobiety, choć należy pamiętać, że to jedynie zewnętrzna forma, gdyż w istocie bodhisattwa nie ma określonej płci. Kult żeńskiej emanacji Awalokiteśwary rozpoczął się w IX wieku w Chinach; jej imię Guanshiyin (w skrócie Guanyin) oznacza dosłownie „postrzegająca dźwięki świata”. W Korei nadano jej miano Kwan Um (Kuanŭm) lub Kwan Seum (Kuanseŭm).
Celem śpiewania Kwan Seum Bosal nie jest zapewnienie sobie ochrony przed nieszczęściami, powodzenia w konkretnych przedsięwzięciach ani poczucia szczęścia, lecz dążenie do uzyskania takiej przemiany, dzięki której będziemy mogli najskuteczniej pomagać czującym istotom. W czasie tej praktyki należy dążyć do oczyszczenia umysłu. Stąd mistrz Seung Sahn zaleca: „Zawsze pytaj siebie samego: «Kto śpiewa Kwan Seum Bosal? Czym jest ta rzecz, która wciąż i wciąż próbuje? Kto to słyszy, w tej właśnie chwili?». Kiedy utrzymujesz wielką wątpliwość, twoje śpiewanie jest prawdziwą praktyką medytacyjną, ponieważ każda praktyka utrzymująca Wielkie Pytanie jest praktyką nie-wiem. «Czym jestem?» odcina całe myślenie i sprawia, że powracamy do naszej pierwotnej natury sprzed myślenia”.
Mantra powinna być powtarzana z pełnym zaangażowaniem, tak by zapomnieć o swoim „ja”. Gdy praktyka śpiewu jest wykonywana „bez umysłu”, Ty i dźwięk stapiają się w jedno, a Twój głos przestaje być „twój”, lecz łączy się ze wszystkimi innymi dźwiękami w otoczeniu. Dzięki temu możemy nawiązać kontakt z cierpieniem innych istot, ponieważ usunięcie wszelkich przeszkód z umysłu pozwala na zrozumienie, że „ja” i „inni” stanowimy jedność. Możliwe staje się odczucie naturalnej miłości i współczucia dla wszystkich, a tym samym podejmowanie właściwych działań, by im najskuteczniej pomóc. „Kiedy już osiągniecie ten pozbawiony przeszkód umysł, nie będzie wtedy już żadnego «ja» oddzielnego od «ty», zatem wszystkie wasze działania już będą Wielką Miłością i Wielkim Współczuciem”.
Pojawia się stan umysłu, w którym dominuje pytanie: „jak mogę pomóc?”. „To jest nasza ludzka praca. To jest prawda. To jest kompletna droga, prawdziwa droga, wielka droga. Współczujące działanie nie jest jakąś ideą czy szczególnym rodzajem działania: samo w sobie jest uniwersalną substancją. Nazywamy to również bodhisattwą: te działania nie są dla mnie, ponieważ zobaczyłem, że nie ma żadnego «ja» ani nawet żadnych działań. Wszystkie istoty i «ja» nie jesteśmy od siebie oddzieleni. Ich cierpienie jest moim cierpieniem: to ta sama substancja. Ich szczęście jest moim szczęściem, dlatego działanie tylko dla innych istot jest możliwe. Po sino-koreańsku nazywa się to dae ja, dae bi shim, umysł Wielkiej Miłości i Wielkiego Współczucia. Oto droga Absolutu”.
Jest to jeden ze sposobów, w jaki możemy wstąpić na ścieżkę bodhisattwy. Kiedy stapiamy się w jedno z Kwan Seum Bosal, mogą spełnić się słowa Sutry Lotosu:
Nie ma takiego miejsca w krainach wszechświata
Gdzie by się nie przejawiał.
Wszystkie złe stany istnienia,
Piekła, duchy i zwierzęta,
Cierpienia narodzin, starości, choroby, śmierci,
Dzięki niemu wszystko to stopniowo dobiega końca.
Prawdziwe postrzeganie, spokojne postrzeganie,
Dalekosiężne mądre postrzeganie,
Postrzeganie litości, współczujące postrzeganie,
Zawsze tęsknimy za tym, zawsze szukamy tego!
Czysto i spokojnie promieniujący,
Słońce mądrości niweczące ciemność,
Powstrzymujący nieszczęścia, niesione przez wiatr i ogień,
Który rozświetla cały świat!
Cytaty zostały zaczerpnięte z książki
Seung Sahn, Kompas zen, tłum. Bon Gak (Robert Bączyk), Warszawa 2005