Shitou Xiqian (jap. Sekitō Kisen; 700–790) – jeden z najwybitniejszych mistrzów w historii czan, prekursor trzech z pięciu „domów” (szkół) czan środkowego okresu jego rozwoju: caodong (jap. sōtō-shū) oraz yunmen i fayan.
Urodził się w Gaoyao w prowincji Guangdong (dzisiejsze miasto Zhaoqing), niedaleko klasztoru Szóstego Patriarchy Huinenga (638–713) w Caoxi. Został jego uczniem w wieku 13 lat. Po śmierci patriarchy udał się na górę Qingyuan do klasztoru Jingzhou (dzisiejsza prowincja Jiangxi), aby pobierać nauki u Qingyuan Xingsi (660?–740), jednego z najwybitniejszych uczniów Huinenga; został jego głównym spadkobiercą Dharmy. W 742 r. zamieszkał w górach Nanyue Hengshan (dzisiejsza prowincja Hunan), gdzie pod szczytem Zhurong wybudował sobie chatkę na niewielkiej skale – z tego powodu zaczęto go nazywać „Kamiennogłowy” (chiń. shitou). Dwadzieścia lat później udał się do Tanzhou w pobliżu dzisiejszej Changsha, po czym powrócił do Nanyue Hengshan, gdzie zmarł w wieku dziewięćdziesięciu lat.
Shitou Xiqian osiągnął wielkie oświecenie po przeczytaniu zdania z Zhao lun („Traktaty [Seng]zhao”) Shi Sengzhao (374–414), głównego ucznia Kumarajivy (344–409/413):
„Ten, kto urzeczywistni, że miriady rzeczy są jego własną jaźnią, nie różni się od mędrców”.
Związane z tym doświadczenie natchnęło go do napisania słynnego wiersza Cāntóngqì (jap. Sandōkai; „urzeczywistnienie jedności” lub „osiągnięcie zjednoczenia”), w którym zwięźle ujął naukę o niedualności; do dziś jest to kluczowy tekst dla japońskiej szkoły zen sōtō.
Utrzymywał kontakty z Mazu Daoyi (709–788), który także wywarł kluczowy wpływ na rozwój czan, sŏn i zen. Uczniem obu tych wielkich nauczycieli był Pang Yun (740–808).
Cesarz De Zong nadał Shitou Xiqian pośmiertne tytuł Wuji dashi – Wielki Nauczyciel Bez Ograniczeń.