Tripitaka Koreana (kor. Taejanggyŏng) – zgromadzony w Korei zbiór kanonicznych tekstów buddyjskich w języku chińskim, odbity z ponad 80 tys. matryc wyrzeźbionych w drewnie.
Pierwsza wersja powstała z inicjatywy króla Mokjonga (panował w latach 997-1009), który w 1004 r. wysłał do Chin poselstwo z prośbą o przekazanie Tripitaki w sanskrycie i po chińsku. Na tej podstawie stworzono pierwszą Tripitakę Koreańską. Wycinanie tekstu w drewnianych blokach rozpoczęto w 1011 r. Gotowa Tripitaka była przechowywana w klasztorze Puinsa; została w znacznej części zniszczona podczas najazdu mongolskiego (1231 r.).
W okresie panowania króla Kojonga (panował w latach 1213-1259) w 1251 r. ukończono prace nad nową wersją Tripitaki. Prace nad nią trwały 16 lat. Została wyryta na 81 137 drewnianych blokach. Matryce przechowywane są od 1398 r. w klasztorze Haeinsa. Tzw. Tripitaka Koreana uznawana jest za najlepszą i najdokładniejszą spośród 20 wersji Tripataki w Azji Wschodniej.