Wiersze Baegama Seongchonga (1631–1700)

Baegam Seongchong (1631–1700) – jedna z kluczowych postaci w linii przekazu Buhyu, zapoczątkowanej przez mistrza Buhyu Seonsu (1543–1615). Była to jedna z dwóch najważniejszych linii w buddyzmie koreańskim do końca rządów dynastii Yi; jej główną siedzibą był wybudowany przez Pojo Chinula na górze Czogje klasztor Songgwangsa (Klasztor Rozłożystych Sosen). Baegam Seongchong łączył podejście doktrynalne (kyo) i medytacyjne (sŏn). Między innymi nadzorował opracowywanie komentarzy do sutry Awatamsaka.




Wchodząc  w góry

Idąc i idąc przed siebie, przekroczyłem kamienny potok,
Wąska ścieżka wiodła poprzez rzadkie bambusy.
Nie zauważyłem, że moja szata stała się wilgotna,
Żuraw strząsnął z sosen krople rosy.


W odpowiedzi na wiersz Am Sunima

Na zielonych drzewach cykady głośno śpiewają,
W błękitnych górach wieczorna mżawka.
Mędrzec o głębokim i spokojnym umyśle,
Położył się i czytał na kanapie z bambusów.

W starości i ciągłej chorobie,
Gdy bliskich przyjaciół ubywa z dnia na dzień,
Do kogo mówić o spokojnych uczuciach?
Ściął drzewo i spisał to na białym drewnie.

Zielone szczyty pokryte są pierzastymi chmurami
I deszcz pada na ciemne bambusy.
Z nieskończenie jasną i głęboką myślą,
W samotności czytam na głos moją księgę.


Do Eosana Chaeyeonga po wysłuchaniu beompae*

Spokojna noc na nagiej górze, oświecony umysł jest jasny,
Niezliczone dźwięki utonęły w tym jednym jasnym księżycu.
Nieoświecone pokolenia na świecie są niezliczone,
Kto usłyszał odgłos kroków w pustce przekraczającej niebo?

[*beompae – koreańska rytualna pieśń sławiąca przymioty Buddy]



Przypadkowa myśl

Spokojnie mieszkam w wielkim klasztorze niezakłóconego oświecenia,
Daleko od mędrców, z dala od ludzi, z kim mam praktykować?
Samotnie chodzę, samotnie leżę i siedzę wciąż sam,
Kiedy noc zapada, a ja patrzę na księżyc, jest nas troje.


Tłum. z jęz. ang.: Leszek Wojas