Bai Juyi 白居易 (772–846), drugie imię Letian (kor. Paek Kŏn) – praktykujący buddyzm czan chiński urzędnik, a zarazem muzyk i wybitny poeta żyjący w czasach dynastii Tang. Urodził się w biednej urzędniczej rodzinie w Xinzheng w prow. Henan lub w Xiagui, Huazhou w prow. Shaanxi. Gdy pojawił się w 787 r. w Changanie, gdzie odwiedził słynnego uczonego Gu Kuanga, ten dostrzegł jego nieprzeciętny talent poetycki. W wieku 28 lat Bai zdał egzaminy urzędnicze i rozpoczął pracę w cesarskiej bibliotece, a w 807 r. został członkiem Akademii Hanlin. Siedem lat później, w 814 r., kiedy napisał kilka krytycznych utworów na temat planów wojennych oraz chciwości urzędników, w wyniku intryg dworskich został odwołany z zajmowanych urzędów i skazany na banicję w Jiujiangu. Powrócił do służby na dworze w 818 r., obejmując stanowisko namiestnika Zhongzhou. W późniejszym okresie był także namiestnikiem Hangzhou (822–824) i Suzhou (825–827), a od 829 r. do przejścia na emeryturę w 842 r. prefektem Luoyangu w prow. Henan, gdzie później zmarł.
Gdy Bai został prefektem Luoyangu, przeprowadził m.in. wizytację znajdującego się w jego jurysdykcji klasztoru Xiangshan, który był wtedy w opłakanym stanie. Bai bardzo z tego powodu ubolewał. Dzięki jego staraniom zebrano fundusze na jego odnowienie (zachowały się jego Zapiski z odbudowy Xiangshanu), i to dzięki temu, że w nim później zamieszkał, klasztor nie ucierpiał podczas nagonki Tang Wuzonga na buddyjskie świątynie, gdyż ze względu na osobisty szacunek do Baia Wuzong nie odważył się go stamtąd ruszyć. To od nazwy tego klasztoru Bai zyskał przydomek Xiangshan jushi („świecki wyznawca buddyzmu z Xiangshan”).
Z napisanych przez Baia Juyi prawie trzech tysięcy wierszy większość dotyczy jego kariery urzędniczej oraz obserwacji codziennego życia, jednak tworzył także wiersze nawiązujące do buddyzmu czan. Jego nauczycielem był mistrz czan Foguang Ruman 佛光如滿 (752–842), uczeń Mazu Daoyi (709–788), przedstawiciel szkoły hongzhou (wywodząca się od Mazu Daoyi, która stała się podstawą linii linji i w znacznej mierze wpłynęła na późniejszy rozwój buddyzmu czan, sŏn i zen). Pod koniec życia Ruman i Bai założyli wspólnie w świątyni Xiangshan buddyjskie stowarzyszenie zajmujące się produkcją kadzideł – „Stowarzyszenie kadzidlanego ognia”. Przyjaźń poety i mistrza czan trwała 35 lat.