Fazang, zwany też Xianshou Fazang (jap. Kenshū Hōzō, kor. Hyeonsu Beopjang; 643–712) – chiński mnich z czasów dynastii Tang, trzeci patriarcha szkoły huayan. Urodził się i zmarł w Chang’anie (obecnie Xi’an w prowincji Shaanxi). Fazang był w trzecim pokoleniu potomkiem imigrantów do Chin z królestwa Sogdiana w Azji Środkowej (grecka Transoksania) i dlatego używał jako swojego świeckiego nazwiska etnicznego określenia Kang.
W latach 662–668 był uczniem drugiego patriarchy huayan Zhiyana (602–668), który nauczał w stołecznym klasztorze Yunhua; pod jego kierunkiem studiował sutrę Awatamsakę. Wtedy też zaprzyjaźnił się z innym uczniem Zhiyana – Koreańczykiem Ŭisangiem, założycielem szkoły hwaŏm w królestwie Silli, z którym utrzymywał kontakt do końca życia.
Tłumaczył i komentował teksty buddyjskie, zwłaszcza sutry i siastry. Ponieważ biegle władał kilkoma językami Azji Środkowej, pomagał mnichom Siksanandzie (652–710) i Yijingowi (635–713) w tłumaczeniu nowych wersji sutr Awatamsaka (669) i Lankawatara (704).
Fazang otrzymał w 670 r. od cesarzowej Wu Zetian (625–705) stanowisko opata nowego klasztoru Taiyuan w Luoyangu (dzisiejsza prowincja Henan), poświęconego pamięci matki cesarzowej (klasztor był znany później pod nazwą Fuxian). Resztę życia poświęcił zgłębianiu sutry Awatamsaka oraz pisaniu komentarzy do sutr Lankawatara i Sieci Brahmy oraz przypisywanego Aśwagoszy (80?–150?) traktatu Przebudzenie wiary w mahajanie.
Ten ostatni tekst wprowadził odmienne od dotychczasowego ujęcie natury buddy. W komentarzu Fazanga tathāgatagarbha została przedstawiona jako Jeden Umysł, który ma dwa aspekty: pierwszy to Umysł Absolutnej Rzeczywistości, Takości; drugi – świata zjawisk i rzeczy. Oba te aspekty w swej istocie nie różnią się od siebie, gdyż Jeden Umysł zawiera esencję obu, stanowiąc podstawę samsary i nirwany. Ta zasadnicza, esencjonalna natura Umysłu jest nienarodzona, nieśmiertelna, poza językiem. Przyczyną rozróżniania jest ułuda, podstawowa ignorancja dotycząca własnej natury.
Fazang był częstym gościem w pałacu cesarskim, gdzie objaśniał nauki buddyjskie, w szczególności zawarte w sutrze Awatamsaka i związane z ideą współzależnego powstawania.
Koreański uczeń Fazanga, Simsang (jap. Shinjo; zm. ok. 744 r.), był pierwszym przekazicielem nauk huayan w Japonii.
Fazang napisał ponad 60 dzieł. Szczególnie znaczące to:
• Huayan jing zhigui (Komentarz do sutry Awatamsaki)
• Huayan jing wenyi gangun (Objaśnienie 10 tajemnych bram z sutry Awatamsaki)
• Ru lengqie xinxuan yi (Istotne znaczenie sutry Lankawatara)
• Fanwang jing pusa jieben shu (Komentarz do sutry Sieci Brahmy)
• (Dasheng) qixinlun yiji (Komentarz do Przebudzenia w mahajanie)
• Huayan fa putixin zhang (O powstaniu umysłu oświecenia w huayan)
• Jin shizi zhang (Traktat o złotym lwie – tekst poświęcony objaśnieniu idei sieci Indry).