Huangbo Xiyun (jap. Obaku Kiun; kor. Hwangbaek Hūiun; zm. 850). Chiński mistrz czan, który żył za panowania cesarza Wuzonga z dynastii Tang. Pochodził z Hongzhou w Min (dzisiejsza prowincja Fujian). W młodym wieku został mnichem w klasztorze na górze Huangbo w Fuzhou.
Pobierał nauki u wielu mistrzów, jednak najważniejszy był wybitny mistrz czan Baizhang Huaihai (720–814), następca Mazu Daoyi (709–788). Po odejściu z klasztoru Baizhanga Huangbo przez jakiś czas przebywał w klasztorze mistrza Nanquana Puyuana (ok. 749–ok. 835), gdzie poznał ministra stanu Pei Xiu (791–864), który został jego świeckim uczniem. Na jego zaproszenie Huangbo wyjechał do Zhongling (dzisiejsza prowincja Jiangxi) i założył klasztor na lokalnej górze, którą przemianował na Huangbo. W tym okresie Huangbo pozyskał wielu uczniów. Jego najsłynniejszym uczniem jest Linji Yixuan (zm. 867) – stworzona przez niego linia stała się dominującą szkołą czan w Chinach, zwaną linji zong. Huangbo otrzymał pośmiertny tytuł mistrza czan Duanji (Unicestwienie Wszystkich Ograniczeń lub Przełamanie Ograniczeń).
Pei Xiu robił notatki z nauk i mów Huangbo, które zebrał w dwa zbiory: Zapiski z Zhongling oraz Zapiski z Wanling; całość zatytułował Najważniejsze nauki o przekazie umysłu. Po polsku zbiór ten ukazał się nakładem Oficyny Wydawniczej „miska ryżu” pod tytułem Przekaz Umysłu. Nauczanie Mistrza Zen Huang Po.
Nauki Huangbo koncentrują się na pojęciu „jednego umysłu” (yixin), który jest wspólny oświeconym buddom i nieoświeconym czującym istotom. W tym ujęciu praktyka czan ma na celu doprowadzenie do kresu rozróżniających myśli, aby ten jeden umysł mógł się zamanifestować. Ponieważ wszystkie istoty są z natury obdarzone tym jednym umysłem, który jest kompletny sam w sobie, nie ma potrzeby gromadzenia zasług ani rozwijania serii praktyk, takich jak sześć paramit, w celu jego udoskonalenia. Samo przebudzenie tego jednego umysłu wystarczy, aby przekształcić pozbawioną wiedzy czującą istotę w oświeconego buddę.
Huangbo występuje w koanach: 11 z Zapisków z Błękitnej Skały, 2 z Bezbramnej bramy oraz 53, 86, 96 z Zapisków Wielkiego Spokoju.