Kuo’an Shiyuan lub Kuo’an Siyuan (jap. Kakuan Shion; kor. Kwagam Sawŏn; XII w.) – chiński mnich/mistrz czan, znany również jako Liangshan Kuo’an, gdyż był swego czasu opatem klasztoru Liangshan w Changde (dzisiejsza prowincja Hunan). Urodził się w Hechuan we wschodnim Syczuanie w rodzinie Lu. Żył za panowania cesarza Gaozonga z Południowej dynastii Song. Należał do 15. generacji spadkobierców Nanyue Huairanga oraz był bezpośrednim spadkobiercą Dharmy mistrza Dasui Yuanjinga (zm.1135), reprezentującego nauki szkoły linji z gałęzi yangqi.
Najbardziej znany jest jako autor jednego z dwóch klasycznych cykli dziesięciu obrazów pasterskich wraz z objaśnieniami w formie poetyckiej (chin. shíniútu, jap. ūgyūzu, kor. sim-u do), które do dziś są standardem w tradycji czan, sŏn i zen. Obrazy pasterskie przedstawiają etapy praktyki ucznia czan („pasterza”), prowadzącej do oświecenia oraz urzeczywistnienia mądrości i współczucia. Stworzony przez Kuo’ana cykl powstał w wyniku przemyśleń nad wcześniejszymi ośmioma obrazami autorstwa mistrza czan Qingju.
Więcej informacji na temat obrazów pasterskich można znaleźć w wykładzie Dharmy Cykl 10 obrazów pasterskich w koreańskim zen.