Medytacja sŏn

Medytacja sŏn (seon lub soen; chiń. czan; jap. zen) to utrzymywanie umysłu „nie wiem”. Ta droga rozpoczyna się od pytania: „kim jestem?”. Kiedy próbujesz odpowiedzieć na nie szczerze, z głębi serca, pojawia się „nie wiem”: zostaje odcięte myślenie i powracasz do swojego pierwotnego umysłu, swojej prawdziwej jaźni. Wtedy nie ma już „ja”, a Twój umysł staje się czysty jak lustro i odzwierciedla wszystko dokładnie takie, jakie jest. Ty i wszechświat stapiacie się w jedno. Oznacza to osiągnięcie prawdy.

Kolejnym krokiem jest połączenie owej prawdy i spontanicznie objawiającej się mądrości, by pomagać czującym istotom. „W ten sposób osiągasz właściwą drogę i prawdę, a twoje życie funkcjonuje właściwie, wyzwalając wszystkie istoty od cierpienia. Nazywamy to «przebudź się». Takie jest doświadczenie prawdziwej medytacji”. To odnalezienie w Twojej pierwotnej naturze empatii, współczucia i miłości, a następnie wkroczenie na ścieżkę pomagania innym i działania na ich rzecz; w buddyzmie nazywa się to drogą bodhisattwy. „Z chwili na chwilę moje życie jest tylko dla wszystkich istot”.

Dlatego „tylko rób to. Jeśli ktoś jest spragniony, daj mu coś do picia. Jeśli ktoś jest głodny, daj mu coś do jedzenia. Jeśli osoba cierpiąca pojawi się przed tobą, tylko pomagaj”. To nauczanie, które przekracza granice geograficzne i religijne: nie jest ani azjatyckie, ani europejskie; ani buddyjskie, ani chrześcijańskie. Jest prawdziwe zawsze i dla każdego.

 

Cytaty zostały zaczerpnięte z książki:
Seung Sahn, Kompas zen, tłum. Bon Gak (Robert Bączyk), Warszawa 2005