W naszej praktyce ważną rolę pełni medytacja śpiewu. Nie wymaga ona żadnych szczególnych zdolności. Jej istotą jest koncentracja na dźwięku własnego głosu oraz tego, jak stapia się on z głosami innych śpiewających. Otwiera się wtedy możliwość odczucia, że „ja” i „inni” jesteśmy – pomimo wszystkich dzielących nas różnic, także w zakresie umiejętności wokalnych – w swej najgłębszej istocie jednością.
Słowik nie czuje się dotknięty
prostym śpiewem kukułki.
Ale ty, jeśli ja nie śpiewam tak jak ty,
mówisz mi, że jestem w błędzie.
Śpiewamy więc nie po to, by zapewnić sobie dobre samopoczucie, ani też nie po to, by dostarczać słuchaczom estetycznych doznań, lecz po to, by oczyścić nasz umysł i odkryć jego naturę. Kiedy dzięki postrzeganiu dźwięku swojego głosu zaczynasz czuć, że Ty i wszechświat staliście się jednym, znika cierpienie i pojawia się prawdziwe szczęście. Odkrycie jedności z innymi istotami sprzyja obudzeniu się empatii, współczucia i miłości; naturalną konsekwencją jest wkroczenie na ścieżkę pomagania im i działania na ich rzecz.
Poniżej znajdziesz zarówno teksty do praktyki śpiewu, jak i tłumaczenia oraz komentarze do tekstów:
Sutra Serca ● tekst do praktyki ● komentarz
Kwan Seum Bosal ● tekst do praktyki ● tłumaczenie i komentarz
Wielka Dharani ● tekst do praktyki ● tłumaczenie i komentarz
Poranna Pieśń Dzwonu ● tekst do praktyki ● tłumaczenie i komentarz
Wieczorna Pieśń Dzwonu ● tekst do praktyki ● tłumaczenie i komentarz
Sutra Tysiąca Oczu i Rąk ● tekst do praktyki ● tłumaczenie ● komentarz