Naong Hyegŭn (1320–1376) – jeden z trzech wielkich mistrzów sŏn (obok Taego Poŭ i Baeguna Kyŏnghana) z końcowego okresu dynastii Koryŏ. Wprowadził w Korei chińską szkołę czan linji (kor. imje), opowiadał się za łączeniem różnych tradycji i form praktyki buddyjskiej.
Został mnichem w wieku 20 lat. W 1344 r. osiadł na dłużej w klasztorze Hoeamsa, założonym (lub zrewitalizowanym) w 1328 r. przez indyjskiego mnicha i mistrza czan Dhyānabhadrę (kor. Jikong, chiń. Zhikong Chanxian; 1289–1363). Trzy lata Naong później udał się do Chin, gdzie w klasztorze Fayuansi w Yanjing (obecnie część Pekinu) spotkał Dhyānabhadrę i został jego uczniem; po kilku latach otrzymał od niego przekaz dharmy. Później praktykował pod kierunkiem mistrza czan Pingshana Chulina, osiemnastego spadkobiercy jednej z linii przekazu linji, który także udzielił mu przekazu dharmy.
W 1355 r. na życzenie chińskiego cesarza Togona Temüra (1320–1370) pełnił funkcję opata w klasztorze Guangjisi w Pekinie.
W 1358 r. Naong na prośbę Dhyānabhadry (wysoko cenionego przez króla Korei Kongmina; 1330–1374) powrócił do Korei i rozpoczął wprowadzanie – niezależnie od Taego Poŭ oraz Baeguna Kyŏnghana – praktyki konganowej w stylu szkoły linji. Odwiedzał wiele klasztorów i świątyń. W 1361 r. na życzenie króla Kongmina rozpoczął działania mające na celu odnowę buddyzmu koreańskiego; udzielał również nauk samemu królowi i jego rodzinie. Pod jego kierunkiem przywrócono egzaminy dla mnichów sŏn. Przewodniczył jednemu ze Zgromadzeń Dharmy dla dyskusji o medytacji, dorocznemu spotkaniu, podczas którego obok dyskusji o praktyce medytacji modlono się za pomyślność króla, ochronę przed inwazjami ze strony wrogów i pokój w państwie. W 1370 r. został wyniesiony do godności wangsa (Nauczyciela Królewskiego) i objął stanowisko opata klasztoru Songgwangsa. Następnie został opatem Hoeamsa i przyczynił się do jego odnowienia; zostały tam przewiezione relikwie Dhyānabhadry po jego śmierci w 1363 r. Naong zmarł w klasztorze Sillŭk w Yŏju w 1376 r.; stupa z jego relikwiami znajduje się w Hoeamsa (obecnie w ruinie).
Naong Hyegŭn był otwarty na różne rodzaje praktyk i nie trzymał się kurczowo jednej tradycji. Chociaż jako mistrz sŏn podkreślał znaczenie praktyki hwadu, wprowadził także recytowanie imienia Buddy. Prowadził do oświecenia każdego, kobiety i mężczyzn – w tym celu sporządził zestaw 10 kroków w praktyce.
Zachowały się jego dzieła:
- Mowy mistrza Naonga (zbiór 61 mów, komentarzy do konganów i instrukcji do praktyki sŏn, wydany w 1363 r.);
- Ody mnicha Naonga.