Samadhi (sanskr.; kor. sammae) – medytacyjne wchłonięcie, stopień wstępny w medytacyjnej praktyce bezforemnej, polegający na ustabilizowaniu umysłu; rozwinięty stan mentalnej klarowności. Termin ten jest często tłumaczony jako „koncentracja” lub „zjednoczenie umysłu”. Według Nagardżuny koncentracja na „pustce” jest samadhi, w którym rozpoznaje się, że prawdziwa natura wszystkich dharm jest pusta oraz że skupiska (pięć skupisk) są puste, nie posiadają własnej natury.