Samantabhadra (sanskr. – „niezmienna dobroć”, „uniwersalna dobroć”; chiń. Pǔxián Púsà, kor. Pohyon bosal, jap. Fugen bosatsu) – w chińskim i koreańskim buddyzmie bodhisattwa działania, wielkich czynów. Jest jednym z czterech wielkich bodhisattwów chińskiego buddyzmu obok Awalokiteśwary, Mandziuśriego i Ksitigarbhy. W buddyjskiej ikonografii często jest przedstawiany, jak jedzie na białym słoniu trzymając w ręku lotos, sutrę lub berło. Niekiedy ma pewne żeńskie cechy i strój przypominający szatę bodhisattwy współczucia Guanyin.
Samantabhadra jest kluczową postacią w sutrze Awatamsaka, szczególnie w jej ostatnim rozdziale (jest to włączona do Awatamsaki Gaṇḍavyūha-sutra). W kulminacyjnym momencie tej części uczeń Sudhana spotyka bodhisattwę Samantabhadrę, który uczy go, że mądrość istnieje tylko po to, by wprowadzać ją w życie; że jest dobra tylko o tyle, o ile przynosi pożytek wszystkim czującym istotom.