Wiersze Kusana Suryŏna (1909–1983)


Wiersz oświecenia

Zewnętrzny przejaw świata jest pierwotnie pustką.
Czy ludzie wskazują na pustkę, ponieważ tam przebywa ich umysł?
Dla uschniętego drzewa nad urwiskiem nie ma pór roku.
Gdy wiosna przychodzi, kwiaty kwitną; jesień przynosi owoce.


Wnikając głęboko w pory Samantabhadry,
Mandziuśri zostaje schwytany i pokonany:
teraz wielka ziemia jest spokojna.
W dzień zimowej równonocy jest gorąco.
Sosny same z siebie są zielone.
Kamienny człowiek dosiadając żurawia
przelatuje nad błękitnymi górami. 


Zaprzyjaźniłem się z białymi chmurami i szarymi bocianami,
które delikatnie odpowiadają na świeży wiatr i jasny księżyc.
Nieporuszony przez upływ czasu pozostaję jasny i cichy, gdy siedzę.
Miska owsianki, talerz dzikiej zieleni i filiżanka herbaty: uśmiecham się.


Gdy słońce wschodzi jasno na niebie w środku nocy,
młode małpy wspinają się na drzewa tyłem.
Czysty wiatr i jasny księżyc
ukazują wielką prawdę.
Zielone szczyty i białe chmury
ujawniają subtelną funkcję.
Każdy rodzaj formy wspaniale przyozdabia
światy Buddy.
Gdy śpiewa feniks i tańczy żuraw,
radości nie ma końca!



Pod niebieskimi chmurami
siedzi biały żuraw
na gałęzi starzejącej się sosny.
Czy lubisz haft rzek i gór
lśniący barwami jesieni?
Wygrzewajmy się razem
w subtelnym zapachu
dzikiej chryzantemy.



Wiersz przedśmiertny

Gdy jesienne liście płoną szkarłatem bardziej niż wiosenne kwiaty,
Całe istnienie zostaje całkowicie obnażone.
Życie jest puste i umieranie także jest puste.
Wyruszam uśmiechnięty, wchłonięty przez samadhi pieczęci oceanu* Buddy.

Tłum. z jęz. ang.: Leszek Wojas




*Samadhi pieczęci oceanu (sanskr. sāgara-mudrā-samādhi, chiń. haiyin sanmei lub haiyinding, jap. kai’in sammai lub kaiinjō) to stan buddy, opisany pierwotnie w sutrze Awatamsaka. Gdy nad oceanem nie wieje wiatr i nie ma fal, staje się on spokojny i odbija wszelkie zjawiska na niebie i ziemi. Także ocean umysłu jest z natury czysty, jednak wiatr obiektów wznieca fale świadomości. W stanie samadhi pieczęci oceanu praktykujący uświadamia sobie, że obiekty są z natury puste, a wtedy ocean umysłu staje się naturalnie spokojny; kiedy umysł i obiekty ulegają zatrzymaniu, widoczna staje się prawdziwa natura rzeczywistości, tak jak gdy ustaje wiatr, słońce i księżyc wyraźnie odbijają się w oceanie. Stan ten miał osiągnąć Budda Siakjamuni przed wejściem w parinirwanę.