Wiersze Jeonggwana Ilseona (1533–1608)

Jeonggwan Ilseon (1533–1608) był jednym z czterech głównych uczniów Sŏsana Taesy (1520-1604), największego koreańskiego mistrza sŏn okresu dynastii Yi i kontynuatora dzieła Pojo Chinula (1158-1210).




Ptak hwadu

Wszystkie te ptaki hwadu,
Ciągle przyzywające hwadu.
Gdy leżysz w nocy przy oknie sali medytacyjnej
I słyszysz je, czy możesz nie poczuć wstydu?


Stara świątynia

Wędrowiec zatrzymał się wiosną w starej świątyni;
Zaparzył herbatę pod urwiskiem, we wznoszącej się wieczornej mgle;
Stara stupa w lesie, niezauważana przez ludzi,
Wieczorne wrony fruną w białe chmury.


Siedząc głęboko w nocy

Świeży wiatr i jasny księżyc, nocny staw tak zimny.
Siedział i obserwował spokojnie samotne światło lampy.
Niezwykle jasny jest ten gnostycki jadeit;
Czy jest jakieś inne miejsce do szukania spokoju umysłu?


Memento

Wszystko, co mam na świecie, to
Nic więcej niż to ciało.
Kiedy cztery elementy się rozproszą,
Jaka radość wejść w wielką pustkę!


Pierwotna natura jest prawdziwym Buddą

Każde zjawisko ma własną subtelną naturę
I ujawnia swoje kolory na niezliczone sposoby.
Góry są pierwotnie nieme, a niebo błękitne.
Woda jest pierwotnie czysta, a księżyc jasny.
Gdy nadchodzi wiosna, jaskółki przybywają; jesienią odchodzą.
Gdy zapada noc, ludzie idą spać; o świcie budzą się.
Długa u żurawia, krótka u kaczki, u każdego wedle jego natury.
Na polach ryżowych wszystko jest dobrze, gdy rolnicy śpiewają.


Tłum. z jęz. ang.: Leszek Wojas