Kusan Suryŏn (1909–1983) – współczesny koreański mistrz sŏn. Jego imię dharmiczne oznacza „dziewięć gór”, co stanowi nawiązanie do dziewięciu górskich szkół sŏn.
Religijnego przebudzenia doznał w wieku 25 lat, kiedy podczas ciężkiej choroby usłyszał słowa wędrownego mnicha buddyjskiego: „Ciało jest odbiciem umysłu. Ponieważ prawdziwa natura jest czysta, skąd pochodzi choroba?”. Udał się do klasztoru Yŏngwon na górze Chiri i wziął udział w 100-dniowym odosobnieniu medytacyjnym, w trakcie którego całkowicie wyzdrowiał.
W 1937 r. został nowicjuszem i uczniem mistrza sŏn Hyobonga Hangnula w Songgwangsa. Przez następnych siedem lat prowadził praktykę konganową w Songgwangsa i w T’ongdosa, gdzie został mnichem. W 1943 r. wybudował pustelnię Chŏngak („Właściwe Przebudzenie”) przy klasztorze Chŏngam. W 1946 r. otrzymał inka. W tym czasie prowadził sprawy administracyjne w klasztorze Haeinsa, którego opatem został Hyobong. W czasie wojny koreańskiej Kusan przeniósł się do Ŭngsŏksa w Chinju. W 1951 r. otrzymał od Hyobonga przekaz dharmy. Przez następne 4 lata był opatem Mirŭksa. Od 1954 r. asystował Hyobongowi w oczyszczaniu koreańskiego buddyzmu z naleciałości japońskich.
Po pewnym czasie uznał, że jego praktyka nie jest jeszcze zakończona i udał się do pustelni Paegunam. Jednak w 1962 r. na życzenie Hyobonga opuścił ją i został opatem Tonghuasa obok Taegu. Rozpoczął także wędrówki po Korei, podczas których nauczał świeckich.
W 1966 r., po śmierci Hyobonga, został mistrzem sŏn w klasztorze Songgwangsa. Odbudował go po olbrzymich zniszczeniach wojennych i stworzył program nauczania dla swoich uczniów. Do Songgwangsa zaczęli przyjeżdżać uczniowie ze Stanów Zjednoczonych i z Europy.
W 1972 r. przybył do USA do Sambosa – Świątyni Trzech Klejnotów, która została wybudowana w dolinie Carmel w Kalifornii. Rok później powrócił do Songgwangsa, gdzie nauczał także amerykańskich mnichów i mniszki, powoli wprowadzając ich w życie pełną praktykę buddyzmu koreańskiego. Założył także Bulil International Sŏn Center dla praktykujących sŏn z zagranicy.
W kwietniu 1980 r. ponownie przybył do USA i jako filię Songgwangsa założył Koreasa w Los Angeles. Przyczynił się także do powstania świątyń Bulseungsa w Genewie (1982 r.) oraz Daegaksa w Kalifornii (1983 r.).
Zmarł 16 grudnia 1983 r.
Jak wszyscy koreańscy mistrzowie sŏn prowadził uczniów zgodnie z metodą konganową. Głównym hwadu było mu chińskiego mistrza czan Zhaozhou Congshena.
W 1975 r. ukazała się jego książka Seven Perfections, poświęcona stosowaniu nauk buddyjskich w codziennym życiu. W 1976 r. wydał zbiór swoich mów dharmy Nine Mountains. Po jego śmierci uczniowie z Zachodu opublikowali książkę Seon! My Choice, która zawierała zapis ich doświadczeń i wrażeń związanych z buddyzmem koreańskim oraz praktyką w Bulil International Sŏn Center. W 1985 r. jego uczniowie, Stephen Batchelor i Martine Fages, wydali The Way of Korean Zen, stanowiącą kompilację jego mów dharmy. W latach 90. ukazały się zbiory Kusan Seonmun (Seon Teachings of Kusan; 1994 r.) i Kusan Seonpung (Seon Tradition of Kusan; 1997 r.).