Praktyka hwadu

Praktyka hwadu (chiń. hua-t’ou) jest tradycyjną koreańską formą medytacji z wykorzystaniem konganów, wywodzącą się z chińskiego czan. W Chinach została ona spopularyzowana w XII wieku przez mistrza czan Dahui Zonggao. Dzięki niemu metoda ta, wcześniej stosowana wyłącznie przez mnichów, stała się dostępna także dla osób świeckich. W Korei praktykę hwadu rozpropagował kilkadziesiąt lat później Pojo Chinul, wybitny odnowiciel sŏn. Prezentujemy poniżej kilka tekstów przybliżających tę metodę medytacji.